Köy Enstitüleri düşüncesi, Büyük Atatürk’ün önderliğinde Cumhuriyetin daha ilk yıllarında eğitim alanında gerçekleştirilen büyük atılımlardan süzülerek olgunlaşmıştır. Ülkemizin o günkü koşulları ve gereksinmeleri ile eğitim bilimlerinin evrensel ilke ve uygulamalarının gerçekçi bir sentezinden doğan Köy Enstitüleri; Cumhuriyetin temel değerleri ve öncelikleriyle örtüşen amaçlar için, yurtsever, yürekli ve ileri görüşlü devlet adamları ve eğitimciler tarafından özenle tasarlanmış ve coşkuyla uygulanmış bir eğitim modelidir.

Köy Enstitüleri, kırsal alanın sosyal ve ekonomik yapısını değiştirmeye yönelik “eğitim öncülüğünde bir dönüşüm” hareketidir.

Toplumun en geniş, ancak en yoksul ve yoksun kesimini oluşturan kır insanlarının aklını özgürleştirerek onların haklarının bilincinde, sorumlu ve üretken yurttaşlar olarak yaşamalarını sağlamayı amaçlıyordu. Bu dönüşüm hareketinin hedefleri arasında kır insanlarının doğaya, toprağa, tarım kültürüne, bitki çeşitliliğine, yörelerindeki tarihsel ve kültürel değerlere sahip çıkmaları, onları anlamaları ve korumaları da vardı.

Köy Enstitüleri, yarattıkları ilk ışıkların aydınlığı görünür olmaya başlayınca, bu dönüşümle çıkarlarını yitireceklerinden korkan kesimlerin engellemeleri ve budamalarıyla karşılaşmışlar, zayıflatılmışlar ve sonunda 1954 yılında kapatılmışlardır.

“Daha kökleri toplumun derinliklerine tutunamadan” yaşamları sonlandırılan Köy Enstitüleri’nin öyküsünün gururla bugüne dek taşınabilmesi ülkemizin aydınlık yarınlarına olan umutlarımızı güçlendirmektedir.

Köy Enstitüleri’nin esin, öğrenme ve özgüven kaynağımız olarak daima yaşayacağına olan inancımızı paylaşıyor; kuruluş sürecinde, kısa süren yaşamlarında ve ışığının bugüne taşınmasında katkısı ve payı olan herkese saygı ve şükranlarımızı sunuyoruz.

 Saygılarımızla,                Tarım ve Gıda Etiği Derneği (TARGET)  Yönetim Kurulu